Mooier dan nu...

Mooier dan nu wordt t nooit... Prachtig weer in Nederland!! Stralende zon, zacht briesje en dan een eigen boot hebben. Hoe gelukkig kan een mens zijn!
Het moet er nu van komen; waterkaart gekocht, anker vastgemaakt aan 10 meter touw, en gaan met die banaan... althans.. als de motor zou willen starten.. Nee dus. Hoe kan dat nou; gisteren deed ie nog prima...Na even puzzelen kwam Karine er achter: de motor moet natuurlijk wel in neutraal staan om te kunnen starten..:) Probleem verholpen en soepel (ja..echt) voeren wij de haven uit. Vanuit de haven kom je in de wirwar van kleine watertjes en eilandjes die - soms- bewoond zijn; prachtige huizen van "hutje-zonder-luxe" tot ultramoderne huizen, van rieten daken tot glas.. overal minimaal 1 boot bij natuurlijk, want zwemmen met de tas van de Albert Heijn is best lastig en ze bezorgen niet thuis..
Heerlijk lijkt me dat...een klein huisje op zo'n plek; met alleen de vogels, de eenden en t water om je heen.Nou ja.. en 20.000 andere mensen die in hun boot voorbij komen varen.. dat dan weer wel. Maar zij zijn in september weer weg.. En voor wie nu denkt dat ik ontevreden trut ben; dat is niet zo hoor! Ik ben superblij met ons kleine, varende huisje. En voor iemand die een bloedhekel heeft aan kamperen (ja, sorry..slechte herinneringen) pas ik me toch aardig aan!
Maar goed, terug naar ons avontuur. We hebben geoefend met varen, rondjes maken (wat is de draaicirkel eigenlijk) vooruit, achteruit. Nu het anker nog eens uitproberen. Hoe diep is t hier eigenlijk? Nou ja, 10 meter touw moet genoeg zijn. Dus motor uit, anker overboord... en nog 8 meter touw over... Antwoord: niet zo diep dus. Maar we leren... touw aangepast aan en ja hoor.. we liggen stil. Nou ja stil.. natuurlijk wiegen we vrolijk verder op t water van links naar rechts, afhankelijk van de wind en de stroming in het water.. maar toch.. Geen mens te zien, geen boot te zien... geen lawaai van de motor..wat een rust.. wat een heerlijkheid!!
Het leven kan op zo'n moment gewoon niet mooier!! Ik verlang ernaar de zeilen te kunnen hijsen, op kracht van de natuur te kunnen gaan waar ik wil. Hmm al gebied de eerlijkheid mij te zeggen dat ik in het verleden niet altijd aangekomen ben waar ik had bedacht. (dan zat de natuur ff tegen zullen we maar zeggen) Of vervloekte ik in stilte de weerberichtmensen: hoezo windkracht 1... moet je hier eens komen meten... echt geen windkracht 1!! Maar als je zeilt is er geen ruimte voor andere dingen. Als je op de motor vaart ook niet hoor.. een van ons stuurt, de ander kijkt mee en geeft commentaar. En dat alles soms met trillende knietjes.. Goede relatiecheck trouwens.. varen op een boot. Beter nog dan samen op vakantie. Twee kansen: of je leert samenwerken en vertrouwen op t inzicht van de ander, of je vecht elkaar de boot uit na een uurtje. Gelukkig zijn wij van het eerste soort!
Maar mijn boek zeul ik nu al dagenlang ongelezen mee. Er is teveel te zien en te doen.. zelfs als we in de haven liggen. De mensen beginnen ons te kennen (en onze boot) en dus ook - naar goed Utrechts gebruik- commentaar te leveren. Zo is de deur van onze boot tweekleurig: rood en wit.. en er wordt al "gedreigd" om er een Ajax-vlag over te hangen..Ik zal em maar blauw schilderen haha.

Genoeg weer voor vandaag.. morgen weer een dag. Tot dan.