Ik wist t wel ...:)

Ik wist t wel.
Het moest er een keer van komen; ik ben ernstig aan lager wal geraakt.
Sterker nog; als ik t doe dan doe ik t goed want ik ben in twee dagen tijd zelfs twee keer aan lager wal geraakt.

Met een paar tropische dagen in het vooruitzicht kon ik natuurlijk niet aan wal blijven. Ja ja, er moet nog veel gedaan worden aan en op de boot, maar verdorie, t was gewoon te mooi weer..

Vrijdag de 18de; stralende zon, geen wind van betekenis (en dus prachtig zeilweer voor beginnelingen als wij). Koelbox mee met genoeg proviand voor een klein legertje en gaan.. Zelfs de motor startte in een keer.
Onderweg genoten van de bloeiende waterplanten, het gekwetter van de vogels en eenden, zelfs de Kalverstraat zonder problemen overgestoken en hup.. de plas op. Daar uiteindelijk ook aangelegd en ik weet niet hoe we t altijd weer voor elkaar krijgen maar alle boten (grote, kleine, blauwe, gele en witte) blijven rustig dobberen aan hun anker, maar ons vaartuig (nu begrijp ik het woord vaar-tuig) mooi niet; waar alle anderen rustig liggen, ligt ie van ons letterlijk dwars...En gingen wij langzaam maar gestaag richting riet.. Ik zag de bui natuurlijk al aankomen; nog even en we kunnen uit de boot om deze uit al t riet te trekken/duwen/sleuren..

Niet getreurd, want vlak bij ons plekje is een afmeerplek, althans zo noem ik want feitelijk zijn deze palen bedoeld om aan te leggen om de zeilen te kunnen hijsen..Geen steiger maar gewoon grote palen. Desalniettemin vond ik deze plek uitstekend geschikt om onze boot aan vast te leggen en een ontbijtje te nuttigen.En dat was t ook, beetje jammer dat we de boot andersom hadden aangemeerd, dus kop naar t riet, en onze rug naar het meer, maar t mocht de pret niet drukken.Dat t zwemtrapje spontaan afbrak mocht de pret ook niet bederven; al was t een hele klus om weer aan boord te klimmen. Verdiende geen prijs voor elegantie zal ik maar zeggen want de boot ligt hoog in het water, en ik ben niet zo groot. (en ook niet heel erg lenig heb ik ontdekt) Maar het trapje hebben we gemaakt; gewoon een kwestie van hele dikke schroeven er door heen hengsten, en de treden op zijn plek duwen.. Dat is dan weer t voordeel van t hebben van "oude troep", dat hoeft niet zo netjes...
Kortom we hebben een heerlijke dag gehad, al was de wind wel gaan aanwakkeren.En ik denk dat iedereen die veel op t water is nu al begint te lachen, want ja.. hoe kom je daar dan weer netjes weg. De wind blies ons steeds weer terug naar de steiger...Natuurlijk hebben we een achteruit.. we zijn niet gek hoor, maar zoals je misschien nog weet is de motor niet echt heel krachtig in zijn achteruit, en als je wel flink gas wilt geven, springt de motor zowat uit de boot en moet je daar weer achteraan zwemmen.Uiteindelijk is het wel gelukt, en waren wij best ene beetje trots. Toen begreep ik opeens dus ook wat "aan lager wal" betekend. Ach, je kan t wel lezen, maar blijkbaar leer ik toch meer uit ondervinding..

Maar een ezel stoot zich in t algemeen...
De volgende dag waren we al een stuk slimmer. We hebben dus op ons plekje aangelegd door achteruit te varen! Ha! Nu dus wel met de kop naar het meer, en de kont naar het riet. En we hebben genoten al scheen de zon minder dan verwacht, en was er ook veel meer wind dan verwacht.. Maar kijkend naar alle zeilers en andere boten heb ik echt genoten..
In elk geval tot er een boot naast ons (aan de andere kant van de palen, die was dus nog een stukje slimmer) aanmeerde. Wat een verschrikkelijke, ongelofelijke grote patserboot. Sorry dat ik t zeg. Die boot was minimaal 3 x zo lang als onze boot, en minimaal 2 keer zo hoog. Een flatgebouw op t water. Excuses voor iedereen die wel zo'n boot heeft. Ik vind t niets. Naast ons in de haven ligt ook zo'n boot. Letterlijk: hij ligt daar! Er wordt nooit mee gevaren volgens mij, alleen de motoren (let op t meervoud) worden gestart, zodat ik zo af en toe stik een wolk van benzinedampen.
Eerlijk is eerlijk, dan wordt er met deze boot nog gevaren!
Nog leuker werd t toen er een andere- soortgelijke boot- ook aanlegde. (best populair plekje blijkbaar).Deze meneer en mevrouw hadden veel minder ervaring denk ik. De meneer heeft zo ongeveer 6 keer heen en weer gevaren zonder dat het de mevrouw lukte om de lasso om de paal te gooien. Eerlijk is eerlijk; ik heb me kostelijk geamuseerd. Ja ja, geen beter vermaak dan leedvermaak. Het was dan ook net een slapstick, en hoppa, weer mis, weer achteruit... Het hoofd van de meneer werd steeds roder (heb ik niet ooit gezegd dat er geen betere relatiecheck is dan samen varen?), en uiteindelijk liet hij boot en al in de steek om dan in godsnaam zelf maar het touw om de paal te gooien.

Hoe leuk is het om op het water te zijn. Je hoeft geen boek mee, je hoeft geen tv.. Jeetje, je hoeft zelfs helemaal niet te varen om zo verschrikkelijk veel lol te hebben..

Maar goed, de wind werd er niet minder op; de wolken werden dreigender (niet dat iemand op t meer daar last van leek te hebben) dus werd t tijd om weg te gaan. En ja, God straft meteen zeggen ze dan. Want wij waren nu toch wel heel erg voorbereid om ons gewoontegen de stijger af te duwen en vooruit te kunnen varen en dus wel elegant te kunnen vertrekken. Helaas.. de wind kwam pal van de zijkant. Tot onze schande hebben we de hele stijger langs geschuurd, tot we op t open water onze eigen koers weer konden varen.

Tot een volgende keer..