Zeilen.....

Het moest er een keer van komen.. de zeilen moesten een keer bekeken. Raar dat ik daar zo lang mee heb gewacht. Het zal wel hetzelfde principe zijn als : ik moet naar de belastingdienst bellen maar eerst moet t hele huis schoon.. Ken je dat?? Het moet, maar je wilt t eigenlijk niet weten. Gelukkig hebben mijn vrienden Laura en Egbert minder last van dit soort uitstel manoeuvres. (het zijn dan ook niet hun zeilen..) Ik moet hier wel even bij vertellen dat zij zelf ook een zeiljacht hebben. Een bijna zee-waardig, met alles-erop-en-eraan boot, die mooier, nieuwer en vooral ook groter is dan mijn Vivre.. Bijna de eerste opmerking van Egbert was dan ook: waar zit de kombuis?? Waarop ik hem vol trots mijn BBQ liet zien hahaha! (maar we hebben WEL een wc Egbert!)
De zeilzak werd dus uitgepakt... en tot mijn grote vreugde bleek de rolfok nog van goede kwaliteit te zijn. Ja lieve mensen, we hebben een rolfok! Reuze handig! Als het rolsysteem nog zou werken.. Dat dan weer wel. Maar dat is geen onoverkomelijke reparatie. Van het grootzeil moest ik een traantje wegpinken. Hoe is het mogelijk dat je je spullen zomaar in een tas kunt flikkeren en in die staat.. Scheur erin, vies.. Wat ik begrepen heb was de vorige eigenaar iemand die aan wedstrijdzeilen deed.. Des te onbegrijpelijker de staat van het materiaal. Is dat niet waar je juist goed voor zorgt? Of heeft ie alleen met zijn fok meegedaan aan wedstrijden?? Dan begrijp ik wel dat ie de boot aan de kant gegooid heeft en er nooit meer naar omgekeken heeft, want alleen met een fok win je geen wedstrijden..Aan de andere kant.. laten we eerlijk zijn, als de boot in top-staat geweest zou zijn hadden wij hem waarschijnlijk niet kunnen betalen en - nog veel belangrijker- hadden wij er door hard zwoegen en zweten niet onze eigen boot van gemaakt.
Want dat gebeurd wel.. elk uurtje dat we er zijn en aan de boot werken, wordt t meer onze boot.. van de (nu nog) suffige kussentjes, tot aan de reservetank voor benzine, van de hier en daar een gaatje dichtsmeren met polyester tot onze BBQ. Ik betrap me er vaak op dat ik tegen de boot praat (en jawel, ik heb ook best vrienden!) een beetje in de trant van: t komt wel goed schatje...Want wat er ook (nog) mankeert aan de boot; goed komt t! Beter dan goed zelfs! Met een hoop liefde en geduld is t straks een pareltje! Ik ben er zeker van! En dat er toch nog wat water IN de boot zat, ach.. nieuwigheid. En dat er water uit de ontwateringsgaten IN de boot komt.. kwestie van een beetje schoonmaken en de boot niet met allemaal volwassenen beladen...denk ik.. hoop ik. En dat ons kookdingetje weg moest omdat er op t nieuws gewaarschuwd is voor ontploffingsgevaar... kniesoor die daar op let...
Is er dan helemaal geen goed nieuws te verzinnen?? Zeker wel! Hoewel ik altijd een type ben die als ik iets zie waarvan ik niet weet hoe het te gebruiken toch snel had (!) : gooi maar weg... heb ik nu per ongeluk iets fantastisch gedaan. Ik heb t bewaard! En wat denk je? Blijken het plaatjes te zijn om het gekke gat in het deurtje naar de kajuit af te kunnen dekken! Nou ja zeg! Ik hoef zeker niet uit te leggen dat Egbert en Laura hun hoofd een beetje moedloos moesten schudden over zoveel dommigheid? Ondanks dat hebben ze ons prima geholpen.. nou ja geholpen..eigenlijk hebben zij al t werk gedaan. En ja, Laura, ik leek wel een prinsesje..:) Maar eerlijk is eerlijk: allebei heel erg bedankt!!!

Zal ik je wat vertellen? Alle kleine tegenslagen ten spijt, als ik zoals gisteren dus op mijn boot zit, mijn hoofd in de zon, een klein briesje voel, de eendjes zie zwemmen en bijna niets anders hoor dan t geklots van water... kan ik maar 1 dingen nog zeggen: ik ben verliefd!
En ik kan niet wachten om de zeilen te hijsen!